Hoofdmenu:
Afgelopen vrijdag, 25 april 2014, was het dan zover. De wereldpremière van VERSCHEURD.
De verwachtingen waren hooggespannen. Natuurlijk hebben we dat voor een groot deel zelf veroorzaakt omdat we door ons enthousiasme over de voorstelling niet uitgesproken kwamen. Iedereen die er maar voor open stond werd voorzien van informatie. VERSCHEURD zou nazinderen.
Maar ja, wanneer die première dichter en dichter komt, komt ook de onzekerheid om de hoek kijken. Is de productie echt wel zo bijzonder als dat we zelf denken. Gaat het publiek het verhaal pikken wat we hen aanbieden?
Normaal gezien, wanneer ik een première heb en moet spelen, heb ik niet echt last van zenuwen. Hooguit een beetje spanning. Vaak moet ik mezelf “oppeppen” om niet te ontspannen aan de voorstelling te beginnen, een beetje spanning moet er immers zijn om scherp te blijven.
Bij de vorige productie die ik schreef, begon me op de premièredag ’s-Middags ineens het angstzweet uit te breken om de hierboven omschreven redenen. Deze ronde werd ik reeds enkele weken op voorhand ’s-Nachts wakker en kreeg een regelrechte paniekaanval. Het publiek zag ik al in gedachte met de pauze de deur uit lopen. Gelukkig heb ik me kunnen herpakken en dat is maar goed ook, want ik vrees dat ik anders achter in het magazijn was gaan zitten om het eind van de voorstelling af te wachten.
Dat zou een onvergefelijke fout geweest zijn. De acteurs (m/v) hebben de sterren van de hemel gespeeld, bij de techniek was geen foutje te bekennen en het publiek? Het publiek genoot en was diep onder de indruk. Dat mocht wel blijken uit het feit dat de, zichtbaar geëmotioneerde, spelers na afloop een staande ovatie in ontvangst mochten nemen. Maar ook toen zij na afloop terug de zaal in kwamen kregen ze, geheel terecht, van het publiek nog een warm applaus.
Al met al een droompremière.
Ging dan alles zoals voorzien? Nee! VERSCHEURD is zeker geen billenkletser. Wijzelf waren ervan overtuigd dat er nauwelijks gelachen zou gaan worden. Het publiek dacht er duidelijk anders over. Met grote regelmaat amuseerde het publiek zich hoorbaar, maar op de momenten die er echt toe deden was het muis stil in de zaal. En ja, er is menig traantje weggepinkt (en niet alleen bij het publiek).
Kijk vooral ook nog even in ons gastenboek naar de reacties van mensen die er bij waren.