Hoofdmenu:
Nog 6 dagen te gaan tot de première. Het begint spannend te worden. Oké, wij staan dan wel met z’n allen achter het project, maar hoe gaat het publiek het smaken? Dat blijft toch altijd weer de vraag.
Maar ik heb er alle vertrouwen in. Het publiek, en toch zeker het publiek wat al meer in het Seeftheater komt, zal niet weten wat ze mee gaan maken. Niet alleen het verhaal, wat duidelijk afwijkt van de stukken die doorgaans gespeeld worden, maar ook het decor en de techniek. Met wat er in dat kleine theatertje in de Diepestraat de komende 2 maanden staat te gebeuren kunnen we ons denk ik aan menig professioneel theater meten. Enfin, dat gevoel heb ik toch, aan u natuurlijk het eindoordeel.
Gisteren hebben we nog een repetitie ingelast. Meer om routine in het spel te krijgen dan dat het dramaturgisch nodig was. Maar ik denk dat het goed was. Wanneer je op een podium staat moet je op elkaar kunnen vertrouwen, toch zeker in een productie als VERSCHEURD waar de “gespeelde” emotie op bepaalde momenten heel heftig is. Dan moet je vertrouwd aan elkaar zijn. Gelukkig kent de ploeg elkaar goed en past goed bij elkaar. En dat zie je wanneer je zit te kijken.
Vandaag was het dan techniekdag. De volledige techniek moest in elkaar gestoken worden. De dag dus voor Roel, John en mijzelf. Zoals dat bij dergelijke dagen gebeurt zit er wel eens wat tegen. Dat begon eigenlijk gisteren al. Er stond sinds 2 weken een proefopstelling, maar daar zat een onverklaarbare storing in. Aangezien er in deze voorstelling meer geavanceerde techniek zit dan in een doorsnee productie konden we dat nu juist niet hebben. Wat bleek, de verbinding van de computer, waarop de productie draait, naar de mengtafel was defect. Maar die verbinding is niet zo maar een kabeltje, daar zit een stukje specifieke elektronica in. En daar kom je dus op vrijdagavond om 23.00 uur achter! Gelukkig kon Roel nog een nieuwe kabel op de kop tikken zodat we vandaag, zaterdag, toch nog om 10.00 uur van start konden gaan. En dan ga je programmeren, nou ja, Roel dus. Het programma kende hij in grote lijnen, maar zo’n programma wilt dat je haar goed kent. En dan moet je zoeken. Lichten gaan niet op de juiste momenten branden. Er blijkt een donkere vlek in het speelveld te zitten waardoor je toch maar even een spot bij zet. Maar dat betekend dat de lichtstanden die al klaar waren ook weer opnieuw moeten. Je kopieert voor je gemak even een stand zodat je sneller door kunt, maar wat blijkt, die stand wordt niet op de juiste manier over genomen, en wat nog erger was, de originele lichtstand klopte ook niet meer. Ik zal hier niet herhalen wat voor dingen er gezegd zijn, het is tenslotte paaszaterdag, maar u kunt er zich ongetwijfeld een beeld bij vormen. Om 18.30 uur konden we uiteindelijk, moe maar voldaan, de deur van het theater achter ons dicht trekken.
Het was me het dagje wel, maar u zult het zien, het was het waard!
Eric