Hoofdmenu:
Deze avond repetitie.
Ik kijk er al naar uit!
Met ons drietjes: Danny, Eric de regisseur en ik. Lekker intiem aan onze stukjes van de grote puzzel te werken.
Dat is ook nodig om diep te kunnen graven in ons eigen emotiewereldje omdat te kunnen geven wat de personages van Verscheurd van ons verlangen.
Niet altijd even gemakkelijk.
Vooral omdat we ons niet altijd willen herkennen in het karakter van wie we moeten vertolken.
Nors,doorleefd,gedesinteresseerd,spottend,boos, woedend, sleur, afwijzend, onbegrip, sleur, machogedrag ( ik weet het wel Danny dat jij niet zo bent, ik knijp wel een oogje dicht op de scène hé!), verwijtend maar ook moederlijk, niet begrijpen, wanhopig, niet kunnen begrijpen, gevoelig, troosten maar vooral wanneer het nodig is graag zien!
Voor ons ouder koppel(in het stuk) niet de eerste verliefdheid maar wel echte liefde die terug opflakkert om elkaar te steunen. Juist op tijd (volgens de auteur in het stuk)...om niet verscheurd verder door het leven te geraken of toch wel…..
Maar dat verklappen we niet. Dat moet je komen zien!
Hoor je de hele cast al kreunen wat Eric ons aandoet…in wat voor een poel van emoties we verstrikt geraken?
Wil nog wel totaal iets anders kwijt:
Ik ben nog nooit zo fier geweest dat ik van Antwerpen ben (oké Roel ik woon er wel niet meer, maar….)
Toen ik vorige repetitie in de zaal kwam en al een stuk decor zag had ik echt zoiets van: ”Dat is nu MIJN stad... SCHOON!!! Daar ben ik geboren en…
Dan ben ik inderdaad chauvinistisch, doet mij niks als men ons dat verwijt.
Verdorie hoe moet je dat vertolken Eric?
Lieve.
Een mooie lentedag 31 maart.